Hadis-i şerifte, “Boynunda biat bağı olmadan ölen cahiliye ölümüyle ölür” veya “ Zamanının imamını bilmeden ölen cahiliye ölümüyle ölür” yahut “Cemaatten ayrılan cahiliye ölümüyle ölür” buyuruldu. Nevevi gibi alimler, cemaatin biat ettiği halifeye zaruret olmadan karşı çıkanların, cahiliye devrinde bir rehberi olmadan ölen kimseye benzetildiğini söyler. Nesefi’nin Temhidü’l-Akâid eserinde, imamet bahsinde der ki, “Server-i Enbiya fani dünyadan ayrıldıkları zaman sahabe-i kiram hazretleri Beni Saide’nin sofasında toplandı. ‘Biz işittik ki Fahri kainat hazretleri buyurdu ki, (Bir kimse ölse, halbuki zamanının imamını bilmese, onun ölümü cahiliyye devrindeki ölüm gibidir.) O halde, bizim üzerimizden bir gün imamsız geçmesi caiz olmaz. İmamdan murad halifedir. Onun için, kendi zamanında mevcud olan imamı bilmemek büyük günahdır. Zira, dinin ahkamından bazı şeylerin caiz olması imam (halife) ile olur. Cuma ve bayram namazları ve yetimlerin nikahı gibi. İmamın lazım olduğunu ve mevcud olan halifeyi inkâr eden bir farzı inkâr etmiş gibidir.” Abdullah bin Ömer, Yezid’e biat ettiğinde bu hadis-i şerifi zikretmişti. İbn Hacer der ki, cemaatin biat ettiği halifeye biat etmek, biat etmese bile, meşru emirlerine itaat etmek lazımdır. Bunu yapmayan günahkâr olur. Halifenin lüzumunu inkâr ederse dinden çıkar. Nitekim kütüb-i sittede geçen “Cemaatten bir karış ayrılan ve o halde ölen cahiliye ölümü ile ölür” mealindeki hadis şerif, Nisa suresinin meali “Müminlerin yolundan ayrılanı Cehenneme atarız” mealindeki 114. ayet-i kerimesini şerh etmektedir. Şu halde bu mealdeki hadis-i şerifler, meşru halifeyi biati ve biat etmese bile itaati tavsiye eder, aksi halde sonunun kötü olacağını haber verir.