1950’den evvel Ankara’ya köylüler ve üstü başı iyi olmayan kişiler sokulmaz, büyükbaşlar rahatsız olmasın ve göz zevki bozulmasın diye, zabıta bunları tutup döver ve şehir dışına atardı. Aşık Veysel’in de kendisini tanımayanlar tarafından böyle bir muameleye tâbi tutulduğu, hatta elindeki sazını da kırdıkları meşhurdur. Yaşar Kemal, kendisinden naklen anlatmıştı.