İbni Hacer, Hâkim, Taberânî ve Beyhakî’nin Hazret-i Âişe’den sahih olarak rivayet ettiği bu hadis-i şerifi izah ederken der ki: “Bu yasak fitne korkusuna hamledilir. Kadınlara, Kur’ân-ı kerîm, din ilimleri ve âdâbı öğretmeye aykırı değildir. Zira bunlar, kendisinden mefsedet [kötülük] beklenen işler değildir. Nitekim bir cihetten, ‘Hafsa’ya yazı öğrettiğin gibi, nemle efsununu da öğret!’ hadîs-i şerîfi, bir mefsedet olmadığı zaman yazı öğretmenin cevazına delâlet eder. Ama erkeklerin de bulunduğu ilim meclislerine göndermeme nehyi umumîdir. ‘Kadınlara bir şey soracağınız; onlardan bir şey isteyeceğiniz zaman, perdenin arkasından isteyin’ meâlindeki âyet-i kerîmenin hükmü sarihtir.” (el-Fetâvâ’l-Hadîsiyye, Beyrut, tsz, s.85) Hadis-i şerifte geçen odalar, erkeklerin de bulunduğu ilim meclisleri olarak tefsir edilmiştir. İslamiyet kadınların yazı yazmasını değil, iyi bir mümin, zevce ve anne olmak için lazım gelen bilgileri öğrenmesini beğenmiştir. Bu sebeple Müslüman devletlerde, ezcümle Osmanlılarda kızlar ilkmektep muadili sibyan mekteplerinde veya hususi hanım hocalardan okuma ve yazma ile zaruri hayat bilgilerini öğrenirdi.