Mantıki şartlar tutuyorsa, erkek, kızı görmeye gider. Evlenecek kişilerin birbirini görmeleri sünnettir. Kızla konuşur. Kendisini dürüstçe anlatır. Ama vesveseye sebep olacak şeylerden bahsetmez. Nasıl bir evlilik hayatı yaşamak istediğini anlatır. Kız da aynı şekilde konuşur. İlk intiba çok mühimdir. Ama bu görüşmede tarafların birbirine âşık olması, yüreklerinin küt küt diye atması beklenmez. Muhatabın itici gelmemesi kafidir. Zira mantıki şartlar üzerine kurulan nikâhta keramet vardır. Gençler birbirini beğenmediyse, bu kabahat değildir. Evlilik, mantık kadar gönül işidir de. Bu kararını karşı tarafı incitmeden, bir bahane söyleyerek, istihare müspet çıkmadı, şartlarımız uymadı gibi sözlerle tatlılıkla bildirir. Bunu fazla kimseye de bildirmez. Aksi takdirde evlenmek isteyen şahsın aleyhinde bir hava teşekkül eder ki haksızlıktır. Hiç beğenmediği biriyle evlenmek zordur. Ama dengini bulmak da mühimdir. Fiziğe zamanla alışılabilir.