Uhud Harbi’nde Resulullah, Abdullah bin Cübeyr kumandasında 50 kişilik bir okçu birliğini şimdi Cebel-i Rumât denilen Ayneyn tepesine yerleştirdi ve ne olursa olsun buradan ayrılmamalarını emretti. İbn Cübeyr, Ensar’dan ilk müslüman olanlardandır. Düşmanın mağlup olup müslümanların onları takip ettiğini gören okçular, harbin galibiyetle sona erdiğine ve dolayısıyla vazifelerinin bittiğine hükmedip yerlerinden ayrıldılar. İbni Cübeyr ve Hâris bin Enes gibi birkaç kişi bunlara mâni olmak istediyse de muvaffak olamadı. Bunların ayrılmasıyla pusuda beklenen ve o zaman henüz müslümanlıkla şereflenmemiş Halid bin Velid kumandasındaki birlik fırsatı kaçırmayıp müslümanları çevirdi. Burada sebat eden birkaç kişi şehit oldu. Galibiyet ihtimali ortadan kalktı. Bu, Resulullah’ın askeri liderlik vasfının yüksekliğinin de delilidir. İbn Cübeyr ayet-i kerime ile övülmüştür. Tepeden ayrılan müslümanların isimlerini hiçbir kitap zikretmemiştir. Böylece sonra gelenlerin bunlar hakkında layık olmayan hissiyata kapılıp ileri geri konuşarak ahiretlerini mahvetmesinin önüne geçilmiştir.