Mesela Sultan II. Mahmud ve Sultan Abdülmecid, resmi tarih tarafından üzerine yapıştırılmış batıcı etiketinden kurtulamamıştır. Bu sebeple cahil, ahmak veya resmi ideolojinin kıskacındaki dindarlar, bu padişahlara mesafeli durmakta, hatta şanlarına uygun olmayan şekilde konuşmaktadırlar. Hatta aile mensupları bile, batıcı ve muhafazakâr diye padişahları adeta taksim etmişlerdir. Osmanlı padişahları hiç kimse tarafından hakkıyla tanınmış değildir. Dindar dediğiniz kitle bile Sultan Hamid ve Sultan Vahideddin’i anlamış değildir. Akif ile Sultan Hamid’i yanyana tutmak, Asım’ın nesli Abdülhamid’e sahip çıkıyor diye sloganlar atmak, bunun en tipik alametidir. Halbuki Asım, Sultan Hamid’e ve temsil ettiği fikriyata amansız düşmanlığı ile öne çıkan bir figürdür. İki zıt şey nasıl bir araya gelir? Hele son zamanlarda Sultan Vahideddin hakkında milliyetçi, hatta dindar kitlenin tavırları hayrete şayandır. Bu, propagandanın gücünü gösteren acı bir misaldir.