Osmanlı şeyhülislamlarından Ahmed Şemseddin ibni Kemal Efendi’nin Kırk Hadis kitabında geçiyor ki, İzâ tehayyertüm fil-umur festeinu min ehlil-kubur. Yani işlerinizde şaşırdığınız zaman, kabirdekilerden yardım isteyiniz! İnsanın ruhu, bedenine aşıktır. Ölüp, ruh bedenden ayrılınca bu sevgisi yok olmaz. Ruhun bedene olan bağlılığı ve çekmesi, öldükten sonra yok olmaz. Ölünün kemiğini kırmak ve kabir üzerine basmak, hadisi şerifle, bunun için yasak edilmiştir. Bir kimse, bir velinin kabrini ziyaret edince, ikisinin ruhu buluşurlar. Çok fayda hasıl olur. Kabir ziyaretine izin verilmiş olması, bu faydanın hasıl olması içindir. Bundan başka, gizli faydaları de yok değildir. İmam Şafii, İmam Ebu Hanife’ye karşı çok edepli idi. “Ebu Hanife ile bereketleniyorum. Kabri yanına gidiyorum. Güç bir sual karşısında kaldığım zaman, kabri yanında iki rekat namaz kılıp, Allahü tealaya dua ediyorum. Cevabı hemen hatırıma geliyor” buyurmuştur. Kabirdekinin ruhu ile ziyaretcinin ruhu, birer ayna gibidir. Işıkları birbirlerine aks eder. Ziyaret eden, kabre bakıp, Allahü tealanın kazasına razı olup, ruhu bunu duyunca, ilmi ve ahlakı feyizlenir. Bu feyiz, kabirdekinin ruhuna aks eder. Meyyitin ruhuna, cenab-ı Haktan gelmiş olan ilim ve feyizler de, ziyaret edenin ruhuna aks eder. Peygamberlerin ve bütün Müslümanların ruhları, kabirlerine ve anıldıkları yerlere inerler. Ruhların, kabirleri ile bağlılıkları vardır. Bunun için, kabir ziyareti müstehabdır. Kendilerine verilen selamı işitirler ve cevap verirler. Fahreddin Gazanfer Tebrizi diyor ki, birşeyi çok düşünür, hiç anlayamazdım. Hace Taceddini Tebrizi’nin kabri başında oturup düşündüm. Anladım. Bazı âlimler, “İşlerinizde şaşırdığınız zaman, kabirdekilerden yardım isteyiniz” hadis-i şerifindeki “kabirde olanlar”, “Ölmeden önce ölünüz!” emrine uyarak, tasavvuf yolunda yükselmiş olan evliyadır dediler. Bu hadis-i şerifin şerhi, el-Besair li-Münkiri’t-Tevessüli bi-Ehli’l-Mekabir kitabında da vardır.