Namaz içindeki dünyevî düşünceler, eğer bir rüknün veya vâcibin tehirine sebep olmamışsa, sehv secdesini gerektirmez. Eğer bir rükn mikdarı geciktirmişse, yani kıraati bırakıp düşünceye dalmışsa ve bu bir rükn mikdarı, yani üç defa subhânallah diyecek kadar sürmüşse, sehv secdesi gerekir. Eğer bu düşünce dünyevî değil de, kaçıncı rek’atte olduğu gibi bir hususa dair şüphe ise ve bu şüphe hemen karara bağlanamayıp bir rükn mikdarı devam etmişse, bu esnada fazladan (yani vâcib veya sünnet mikdarından fazla olmak üzere) kıraat veya tesbih ile meşgul olsa bile secde-i sehv gerekir. Bazılarına göre eğer bu düşünme sırasında kıraat veya tesbih ile meşgul ise gerekmez. Fakat esah kavil ötekidir. (İbni Abidin).