Bu mevzuda her ne deniyorsa Şii uydurmasıdır. Ebu Hanife’nin ehl-i sünnet mezhebinde fasık, zalim ve kafir de olsa hükümete isyan caiz değildir. Alimler idarecileri ikaz eder. Dinlemezlerse sabreder. Nitekim selef-i salihin böyle yapmış, zalim ve fasık idarecilerin arkasında namaz kılmışdır. Böyle bir kaideyi formüle eden insan, nasıl olur da isyanları destekler? Bu isyanı kim çıkarırsa çıkarsın, peygamber torunu da olsa hüküm budur. Haşimiler, şahsen üstün olsalar bile, iktidara Emevi veya Abbasilerden daha layık değildir. Bazı asiler, Ebu Hanife’nin itibarından istifade etmek için kendilerini desteklediği propagandasını yapmışlardır. Ebu Hanife, takvasının çokluğu sebebiyle kadılık vazifesini kabul etmemiş, bu da hükümet aleyhtarları tarafından hükümete karşı olduğu şeklinde tefsir edilmiştir. Hükümetin haram olan emirlerine itaat etmemek başkadır, isyan etmek başkadır. Kaldı ki burada haram olan bir husus yok, şahsa bağlı bir tercih vardır. Cessas gibi müelliflerin kitaplarından buna dair getirilen deliller asılsızdır. Bu gibi kitaplarda her çeşit iddia alınır, bazen kritik edilir, bazen edilmez. Bu, müellifin de böyle düşündüğünü göstermez.