Kıyamet günü birinci surun üfürülüşünden sonra, Allâhü teâlâ bildiği halde, Azrâil aleyhisselâm’a “Ölmeyen kimler kaldı?” diye sorar. Azrâil aleyhisselâm da, “Yâ Rabbi, sen ebedîsin. Senden başka, Arşı taşıyan melekler, Cebrâil, Mîkâil, İsrâfil ve ben kaldım” der. Allâhü teâlâ emir verir, “Cebrâil ve Mîkâil’in canını al!” der. Her ikisinin canını alır ve sonra gelip, bildirir. Sonra emir verilir, Arş’ı taşıyan meleklerin de canı alınır. Allâhü teâlâ Sur’u kudret eline alır; “İsrâfil’in de canını al!” buyurur. İsrâfil de ölür. Allâhü teâlâ buyurur ki, “Ey Azrâil, seni kendi hulkumdan yarattım. Senin ölmeni de istedim”. Azrâil aleyhisselâm da ölür. Yalnızca Kahhâr olan Allâhü teâlâ kalır. Gökler ve yer dürülmüştür. Arş ve sur, yed-i kudrettedir. Allâhü teâlâ, “Bugün benden başka Melîk-ül Cebbâr olan var mı?” buyurur. Kimse cevap veremez. (Muhtasar Tezkire-i Kurtubî)