En güzel tasavvuf kitabı Mektubat-ı Rabbânî’dir. Sonra İmam Gazâlî’nin Kimya-yı Seadet’i gelir. Bunlarda hulâsa olarak şöyle deniyor: Fıkıh iyi öğrenmeden tasavvuf kitabı okumak, tasavvuf ile meşgul olmak caiz değildir ve çok tehlikelidir. İnsana lâzım olan tam ve doğru bir iman, sonra itikadı Ehl-i sünnete göre düzeltmek, sonra ibadet ve amelleri öğrenip yapmak, farzları yerine getirip haramlardan kaçınmaktır. Sonra sıra tasavvufa gelir. Tasavvuf farz değil, müstehabdır. Bu zamanda ehli yok gibidir. İnsan ilmi ve ameli eksik ise, tasavvufa meylederse, yaptıkları boşa gider. Üstelik itikadını kaybetme tehlikesiyle karşı karşıya kalır. Tefsir ve hadisten din öğrenilmez. Din, fıkıh kitaplarından öğrenilir. Allahü teala insanları kulluk etmeleri için yaratmıştır. Bu kulluğun ne olduğu ise fıkıh kitaplarında yazar. Âyet-i kerime ve hadis-i şeriflerden, fıkıh âlimleri hüküm çıkarabilir. Avam da bunlara uyarak Kur'an ve sünnete uymuş olur. Tefsir ve hadis okumak için iyi Arapça bilmek ve zarurî dinî bilgilere vâkıf olmak lâzımdır.