Bir kimsenin borcu varsa, zekâta tâbi hayvanları da varsa, borcu bu nisabdan düşebilir. Nitekim İbni Abidin’de diyor ki: Bir kimsenin bir kaç nisâbı olursa, yani elinde altın ve gümüşü, ticaret malı ve 40 koyunu (veya 30 sığırı yahud 5 devesi) olursa, borcu bunların en kolay ödenecek olanına sarf edilir. Yani borç, bunlardan evvela altın ve gümüş paralara, sonra ticaret mallarına daha sonra kırda otlayan hayvanlara sarf edilir. 40 koyunu, 30 sığırı ve 5 devesi varsa, borç ya koyunlara, ya da develere sarf edilir, sığırlara sarf edilmez. Ancak borç, tarla mahsullerinden düşülmez. Yani bir kimsenin borcu da olsa, tarlasından çıkanın uşrunu tam vermesi gerekir.