Tervihalar arasında biraz durmak müstehabdır. Teravih namazından önce ve tervihalar arasında zikr, salavat, dua, Kur’an-ı kerim okumak ve namaz kılmak caizdir. Bunlar bidat değildir. Ancak bu zikirleri, salavatları, hele namaz sonundaki duayı yüksek sesle yapmak doğru değildir. Berika’da “Mescidde yüksek sesle zikir men olunmuştur. Hutbe, teşrik tekbiri, ezan gibi sünnetle sabit olanlar müstesnadır diyor. Tervihalar arasındaki salavatları cemaatin bir ağızdan yüksek sesle söylemesi, teşrik tekbirlerine kıyas edilebilir ise de, yapmamak iyidir. Müezzin söylemeli, cemaat içinden tekrar etmeli veya dinlemelidir. Cehrî zikr, hele câmide doğru değildir. İbn Abidin, imamla beraber cemaatin yüksek sesle dua etmesinin memnu olduğunu söylüyor. İmam öğretmek niyetiyle yüksek sesle dua eder, cemaat dinleyip sessizce âmin der. Veya cemaat sessizce tekrar eder veya hepsi birden sessizce dua edeler. Hep bir ağızdan dua Hristiyanlara müşabehet olur.