Zâhirî ilimlerde talebenin hocası ile aynı düşünmesi şart değildir. Onun ulaşmadığı bir delil ve vesikaya ulaşırsa, buna tâbi olur. Bu da aslında hocasına olan tâbiliğindendir. İmam Ebu Hanife hazretleri, talebelerine, benim işitmediğim sahih hadis bulursanız, benim sözümü bırakıp ona uyun buyurmuştu. İmam Ebu Yusuf, hocamıza muhalif söylediğimiz sözler, yine ondan işittiğimize dayanır sözüyle bunu anlatmak istemiştir. Aksi takdirde ilim hiç inkişaf etmezdi. Ama bâtınî ilimlerde, yani tasavvufta hocasına itiraz, feyzi tamamen keser. Tasavvufta, aklını bırakmalı, hocasının elinde, gassalın elindeki meyyit gibi olmalıdır, demişlerdir.