Peygamberler peygamber iken büyük ve küçük günah işlemez. Peygamberliklerinden evvel günah işleyip işlemeyeceği ihtilaflıdır. Şeriat gelmeden zaten günah diye bir mefhum olamaz. Kendinden evvelki dinin hükümleri sahih olarak ulaşmışsa buna uyar. Ulaşmamışsa uymakla mükellef değildir. Peygamberlikten sonra evvelki şeriatin hükmüne uymakla emrolunmuşsa uyar. Bir peygamber nebi ise, insanları bir resul peygamberin şeriatine davet eder. İmam-ı Rabbânî hazretleri, 3.cilt 22.mektupta, müşrikler necistir âyeti kerimesindeki necisliğin itikat cihetiyle olduğunu anlatırken diyor ki: “Hiçbir peygamber kendi dininde veya başka dinlerde haram olmuş veya olacak bir şeyi hiç yapmaz. Yani sonradan haram olacak şeyi, önceden, helal iken yine kullanmaz. Mesela, şarap içmek önce helal idi. Sonra haram oldu. Hiçbir Peygamber hiçbir zamanda şarap içmedi. Eğer kafirlerin bedenlerinin, köpekler gibi pis olduğu, sonradan bildirilecek olsaydı, Allahü tealanın sevgilisi olan Muhammed aleyhisselam, onların kaplarına hiçbir zaman dokunmaz idi. Nerde kaldı ki, sularını içmiş ve yemeklerini yemiş olsun!” Bu, onlara bildirilmiş olan hükümler için cari olsa gerektir. Haram olduğu veya olacağı bildirilmemiş ise işlemesi veya işlememesi mevzubahis olamaz. Nitekim Cenab-ı Peygamber evvelce altın yüzük taktı, sonra bu yasaklandı. Peygamber aleyhisselam kadınlarla konuşurdu; hicab ayetinden sonra konuşmadı. Şu halde Mektubat’taki ifadenin umumi kaideyi ifade ettiği anlaşılıyor ki istisnası çoktur.