Cenab-ı Peygamber vefat edince, Fedek arazisindeki miras hissesini isteyen Hazret-i Fâtıma’ya, “Biz peygamberler miras bırakmayız; bıraktığımız müminlere sadakadır” hadis-i şerifini okudu. Onu beytülmalden maaşa bağladı. Bu mikdar o kadar çoktu ki, Fedek’e ihtiyaç kalmadı. Sonraki halifeler de böyle yaptılar. Nitekim Hazret-i Hasen ve Hüseyn zamanın en zenginleri idi.

Abdülhak Dehlevî’nin Medâricün-Nübüvve kitabında yazıyor ki: Ömer halife olunca, Fedek hurmalarını, Resulullah zamanında olduğu gibi dağıttı. İki sene sonra, bu işin idaresini Ali ile Abbas’a bıraktı. Bir zaman sonra halifeye gelip, hurmalığı ikisine taksim etmesini istediler. Ömer, eshab-ı kiramı toplayıp, hepsine ant verdi ve Resulullah, ‘Biz Peygamberler, miras almayız ve miras bırakmayız. Bizim bıraktığımız sadaka olur’ buyurdu mu? diye sordu. Hepsi birden evet duyduk diye yemin etti. Bunun üzerine Ömer hurmalığı taksim etmeyip, ikisine bıraktı ve mahsulü eskisi gibi dağıtınız dedi. Bu mülk olmayıp, tahsis idi. Hurmalıklar, sonradan Ali’nin elinde kaldı. Sonra evladına, torunlarına kalıp, nihayet, emir Mervan’ın eline geçti. Ömer bin Abdülaziz halife olunca, Resulullah’ın, kızı Fatıma’ya vermediği mala elimi sürmem dedi. Böylece Fedek’in geliri (mülkiyeti değil), Muhammed Bâkır’da kaldı.