Sabri Efendi, zamanın şeyhülislâmı idi. Yani hem âlim, hem de ulema-i rüsumdandı. O zamanki hükümetin politikası ve İstanbul ulemasının kararları istikametinde ısrar ve istikrarla hareket etti. Ona göre Anadolu hareketi bir bağy teşebbüsü idi. Buna karşı çıkmayı dinî ve siyasî vazife olarak görüyordu. Ona göre, harbi halk değil; hükümet yapardı. Hükümet harbe karar vermeden toplanıp milli kuvvetler kurmayı devlet telakkisine aykırı görüyordu. Ayrıca Anadolu hareketini Neo-İttihatçı bir hareket olarak görüyor; muvaffak olsa bile, dine zarar verileceği fikrine sâhip bulunuyor; Anadolu ulemasından bazılarının Ankara hareketini tutmasını ise mansıp beklentisi ve korkuya dayandırıyordu. Ölene kadar da bu fikrinden dönmemiş ve açıkça müdafaa etmiştir.