Vatan ve milletin selametini, Müslümanlara hürriyet veren hükümetin, iyi, faydalı işlerinde muvaffakiyetini kast ediyorsa, mazurdur. Böylece cahilliğine verilip tevil edilir. Kasıt varsa, yani gayrı şer’î esaslara istinad eden bir devletin temadisi için dua etmek, iman esaslarını sarsar. Hindiyye’de der ki: “Zimmînin mağfireti için dua edilmez. Hidayeti için dua edilir. Uzun yaşaması için dua etmek eğer hidayete gelmesi veya cizye ödemesi maksadı yoksa mekruhtur. Bir zâlime hürmet etse, büyük günahtır. Bazı âlimler küfür olur, demişlerdir.” İbn Âbidin der ki, “Kâfirin mağfireti için dua etmek küfrdür.” Eskiden gayrı müslim hükümetler tarafından işgal edilmiş İslâm beldelerindeki imamlar, hatibler ve müftüler, resmi hallerde zarureten hükümete dua ederken, hiçbir zaman gayrı şer’î tabirler kullanmayıp, “Ya Rabbi, hükümeti hayırlı işlerinde muvaffak eyle; şer işlerden geri çek” diye dua ederlerdi. Hele bir zalimin yaptıklarını övmek, onun uzun yaşaması için dua etmek küfrdür. Hadis-i şerifte “Zâlimin çok yaşamasına dua etmek, Allaha isyan olunmasını istemektir” buyuruldu. Fıkıh kitapları, zâlim kimseleri, âdil diye medh eden, din düşmanlarının ölüsüne, dirisine dua eden, dinden çıkar, diyor.