Bu parayı emanet veya borç olarak verse, ölünce vârislerin hakkıdır. Hediye ederse, teslim etmesi lazımdır; dille hediye ettim demesi yetmez. Para şimdi benim, ölünce senin diye şartlı olarak hediye etmesi de caiz olmaz. Çünki rukbâ denilen hibe, Tarafeyne göre bâtıldır. Yani mesela sen ölürsen benim olsun; ben ölürsem senin olsun diyerek evini birisine vermek bâtıldır. Her biri, ötekinin ölümünü terakkub ettiği (beklediği) için, rukbâ denilmiştir. Mülk edinmeği hatara, zarara talik etmek, bağlamak sahih değildir. İmam Ebu Yusuf’a göre rukbâ sahih; şart fâsiddir; hibe eden hibe ettiğini geri isteyebilir. Sahih kavil, Tarafeyn kavlidir. Ya bu para mukabili ölünceye kadar bakma akdi yapar; parayı teslim eder; kadın bakmazsa veya boşanırsa, parayı geri alabilir; aksi takdirde para kadının olur; diğer vârisler hak iddia edemez. Ya da kadına o para mukabilinde bir borç senedi verir. Adam ölürse, kadın bu borç senedini vererek o parayı alabilir.