Hükümdarlar muharebeye bizzat iştirak etmez. Bu, kendisini ve dolayısıyla ordusunu tehlikeye atmak demektir. Hükümdara bir şey olursa ordu dağılır; mağlubiyet muhakkak olur. O çadırında, karargâhta harbi planlar ve cephenin muayyen mıntıkalarını gezerek askeri teftiş eder. Harbin çok kızıştığı zamanlarda, hükümdarın da müsademeye giriştiği olmuştur, ama istisnaidir.