Her memlekette fasih (düzgün) Arapça aynıdır; ama halkın kullandığı ammî lisan (halk dil) farklıdır. Halk, lisanlarının zor üslubunu, kendilerinde kolaylaştıran bir şive meydana getirmiştir. Yemenli bir Arapla, Suriyeli bir Arabın şivesi çok farklıdır. Ama hepsi fasih Arapçayı da bilir, anlar, mekteplerde okur. Türkiye’deki şiveler gibi düşünülebilir. Ammî dil, kısa bir zamanda kapılır. Bunu bilmeden bir Arap memleketinde yaşamak zordur; ama fasih konuşulduğu zaman da anlarlar.