Depozito bugün iki manada kullanılmaktadır. Birincisi, bir satış akdinde, malı teslim alırken semenin bir kısmını ödemek demektir. Burada satış yapılmış, depozito, satıcının mülkü olmuştur. Alıcının bu parayla alakası kalmamıştır. Kaparo da böyledir. Depozitonun ikinci manası, elektrik, gaz gibi aboneliklerde, şirkete verilen veya ev kiralarken kiralayana verilen paradır. Bu, emanet hükmündedir. Yani, depozitoyu yatıranın mülküdür. Ancak mal-ı dımar hükmündedir. Yani sahibi, bu para üzerinde tam tasarruf hakkına malik değildir. Gömülüp gömüldüğü yeri unutulan para veya mükâteb kölenin kitâbet bedeli gibidir. Sigortada biriken para da böyledir. Bir paranın zekât nisabına katılması ve zekâtının verilmesi için tam mülk olması şarttır. Bu bakımdan bu çeşit depozito, zekât nisabına katılmaz; zekâtı da verilmez.