Zamanımızda tarikat adı altında faaliyet gösterenlerin birçoğu tarikat ve tasavvuf adabından mahrumdur. Nakşibendiyede irşad edebilmek için, bir mürşid-i kâmilin sahih halifesi olmak lâzımdır. Bugün halife olduğu, mürşid olduğu söylenenlerin çoğunun halifeliğinin sıhhati bile şüphelidir. Nakşibendi tarikatında sohbet en mühim yetiştirme vasıtasıdır. Sonra râbıta, sonra zikr gelir. Vilâyet-i hâssa-i Muhammediyye makamına gelmemiş bir kimsenin şeyhlik yapması, hele kendine râbıta yaptırması büyük bir zulüm ve cinayettir. Seyyid Abdülhakim Arvasî hazretleri bundan 90 sene evvel buyurdu ki ‘Tekkeleri değil, boş mekânları kapattılar; tekkeler zaten kendilerini kapatmış vaziyette idiler. Bid’at girmemiş tekke kalmamış gibiydi. Şimdi kim tarikattan, müridlikten bahsediyor ise inanmayın; ancak muhabbet ve muhiblik bâkîdir’ buyurmuştur.