Ricâlü’l-Gayb denilen tasavvufta kemal mertebeye gelmiş ve Allahü teâlânın insanlardan gizlediği bazı veli zatlar vardır. Bunlara rûhâniyyûn da denir. Resûlullah aleyhisselâm; “Ümmetim arasında her zaman kırk kişi bulunur. Bunların kalbleri, İbrâhim aleyhisselâmın kalbi gibidir. Allahü teâlâ, onların sebebi ile, kullarından belâları giderir. Bunlar, bu dereceye namaz ile, oruç ile ve zekât ile yetişmediler” buyurdu. İbn-i Mes‘ûd radıyallahü anh sordu ki: “Yâ Resûlallah! Ne ile bu dereceye vardılar?” “Cömertlikle ve Müslümanlara nasihat etmekle yetiştiler” buyurdu. (Ebû Nu’aym) Mevâhib-i Ledünniyye’de diyor ki: Allahü teâlânın bu ümmete ikrâm ettiği kerametlerden birisi, bu ümmet arasında aktâb, evtâd ve nücebâ ve ebdâl vardır.” Nükabâ üç yüz kişidir. Nücebâ yetmiş kişidir. Büdelâ kırk kişidir. Ahyâr, yedi kişidir. İnsanlara bir şey lâzım olunca önce Nükâba, sonra Nücebâ, sonra Ebdâl dua eder. Yine kabul olmazsa, Ahyâr duâ eder. (Tarih-i Bağdad) Bunların isimleri ve kim oldukları, ehlinden başkasına malum değildir.