Yusuf İzzeddin Efendi zeki ve kültürlü bir insandı. İttihatçıların ne mal olduğunu gayet iyi biliyordu. Sultan Reşad gibi düşük profilli bir padişahın yanında çok parlak görünüyordu. Onun havasını almak icap ediyordu. Evvela onu evhamlı, hatta mental sıhhati bozuk olarak lanse etmeye çalıştılar. Onun psikolojik rahatsızlığı olduğuna dair neredeyse külliyat denebilecek aleyhte iddia ve dedikodular organize bir şekilde yayılmıştır. Buna dair resmi vesikalar da müretteptir. Zira vesikaları tanzim edenler, veliahdın hasımlarıdır. Yusuf İzzeddin Efendi, biteviye veliahdlığının istikbalinden şüphelidir. Kendisini intihara sürüklediğine inanılan bu şüphe ya psikolojik ya mantıklı bir endişenin mahsulü idi. Doktor Atıf Hüseyn’in hatıratında geçtiğine göre Sultan Hamid de intihar ettiğine inanmamıştır. Yusuf İzzeddin Efendi, devamlı veliahdlığı hakkında endişe ederken, onun bu endişelerini tahrik edecek işler olmuyor değildi. Mesela Ali Fuad Türkgeldi, şahit olduğu bir hadiseyi nakleder: “(Veliaht Yusuf İzzeddin Efendi) Bir gün hanedan meclisinde Şeyhülislam Esad Efendi’ye şer’an veliahdin hukuku nedir diye sordu. Esad Efendi komisyonda hiçbir hususta ağzını açmaz iken o gün ağzından öyle bir söz kaçırdı ki Efendi’nin büsbütün vehmini artırdı. Şer’an veliahdlik yoktur ki hukuku olsun demesi üzerine beti benzi sapsarı olarak bıyıklarını yemeğe başladı.”