Resulullah zamanının en zengin insanıydı. Kur’an-ı kerim bunu teyid eder. Ancak servet biriktirmez, dağıtırdı. Harb, kıtlık, hicret gibi sebeplerle aç kaldığı, karnına taş bağladığı olmuşsa da, bunu bütün hayatına teşmil etmek doğru değildir. İslamiyette bir lokma bir hırka felsefesi olmadığı gibi, çalışmadan, para kazanmadan aç gezmeyi fazilet gibi anlatmak, dinin hakikatine aykırıdır. Bu gibi rivayetleri çokça anlatmak, insanlarda hatalı bir tasavvurun doğmasına sebebiyet verdiği gibi, Peygamber hakkında da yanlış bir kanaatin hasıl olmasına yol açar. Cenab-ı Peygamber güzel giyinir, güzel yer, güzel yaşar; ama bunları asla kalbine sokmazdı. Allah bir kuluna nimet verdi mi, onu kullanmasını görmeyi sever. Halifeler ve sahabiler de böyle yapmıştır. Mal ve para kötü değildir; bunu kalbe koymak kötülenmiştir. Mal için Kur’an-ı kerimde hayır tabiri kullanılır.