Osmanlı medreselerinde okutulan Hâşiyetü’t-Tecrîd'in, Şiî bir âlim olan Nasirüddin Tusî’nin Tecridü’l-İ’tikad kitabı üzerine hâşiye olduğunu; bu kitabın beşinci kısmının ehli sünnete tamamen muhalif olduğunu öğrendim. Böyle bir kitap neden Sünnî Osmanlı ilim dünyasında kabul görmüştür?
Evet okutuluyordu. Tûsî, büyük bir âlimdir. Onun beyanları ve izahları ihmal edilecek şeyler değildir. Mutezilî olan Zemahşerî de okutuluyordu. Onun Keşşaf isimli tefsirinin bir eşi yoktur. İlim bunu icap ettirir. Osmanlılar bu kitapları mübtedilere değil; ehline okutuyordu. Belli temel esasları aldıktan sonra okunuyordu. Şimdiki gibi önce bozuk itikatları okutup, doğrulara gelince sömestir bitti deyip kapatmıyorlardı. Ehli, neresinin doğru neresinin yanlış olduğunu ve nasıl istifade edeceğini bilir. İlim adamının her türlü doğru ve yanlış düşünceyi bilmesi lazımdır.


21 Ocak 2021 Perşembe
Alakalı Başlıklar